Καλά νέα από την ΕΕ για το Περιβάλλον: Με νόμο η αποκατάσταση της Φύσης

...  έως το 2050, η βιοποικιλότητα θα αναγνωρίζεται ως αξία, θα διατηρείται, θα αποκαθίσταται και θα χρησιμοποιείται συνετά, με τη διατήρηση των οικοσυστημικών υπηρεσιών, με τη διαφύλαξη ενός υγιούς πλανήτη και με την παροχή οφελών απαραίτητων για όλους τους ανθρώπους.

 

 

Μαρίνα Κουρμπέλα-pelazkarabo@gmail.com - 30.7.2024.11.29πμ
 

Η Ευρωπαϊκή Ένωση και τα κράτη μέλη της θα εργασθούν εντατικά για να αποκαταστήσουν τη λαβωμένη Φύση, και θα τα καταφέρουν.

Οι δράσεις που θα αναπτύσσουν θα βασίζονται στον κανονισμό  (EE) 2024/1991 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 24ης Ιουνίου 2024, για την αποκατάσταση της φύσης και την τροποποίηση του κανονισμού (ΕΕ) 2022/869 (Κείμενο που παρουσιάζει ενδιαφέρον για τον ΕΟΧ), ο οποίος δημοσιεύθηκε,χθες 29.7.2024. αρχίζει να ισχύει την εικοστή ημέρα από τη δημοσίευσή του στην Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης. είναι δεσμευτικός ως προς όλα τα μέρη του και ισχύει άμεσα σε κάθε κράτος μέλος.

Η θέσπιση κανόνων σε επίπεδο Ένωσης για την αποκατάσταση των οικοσυστημάτων είναι απαραίτητη, ώστε να διασφαλιστεί η ανάκαμψη της βιοποικιλότητας και της ανθεκτικότητας της φύσης σε ολόκληρη την επικράτεια της Ένωσης. 

Η αποκατάσταση των οικοσυστημάτων συμβάλλει επίσης στους στόχους της Ένωσης για τον μετριασμό της κλιματικής αλλαγής και την προσαρμογή σε αυτήν.Σημειώνεται, πως η

ανακοίνωση της Επιτροπής, της 11ης Δεκεμβρίου 2019, με τίτλο «Η Ευρωπαϊκή Πράσινη Συμφωνία» («Ευρωπαϊκή Πράσινη Συμφωνία») καθορίζει έναν φιλόδοξο χάρτη πορείας για τον μετασχηματισμό της Ένωσης σε δίκαιη και ευημερούσα κοινωνία, με μια σύγχρονη, αποδοτική ως προς τη χρήση των πόρων και ανταγωνιστική οικονομία, με στόχο την προστασία, τη διατήρηση και την ενίσχυση του φυσικού κεφαλαίου της Ένωσης και την προστασία της υγείας και της ευημερίας των πολιτών από κινδύνους και επιπτώσεις που σχετίζονται με το περιβάλλον.  Στο πλαίσιο της Ευρωπαϊκής Πράσινης Συμφωνίας, η ανακοίνωση της Επιτροπής, της 20ής Μαΐου 2020, με τίτλο «Στρατηγική της ΕΕ για τη βιοποικιλότητα με ορίζοντα το 2030 — Επαναφορά της φύσης στη ζωή μας» καθορίζει τη στρατηγική της ΕΕ για τη βιοποικιλότητα με ορίζοντα το 2030.

Η Ένωση και τα κράτη μέλη της είναι συμβαλλόμενα μέρη της σύμβασης για τη βιολογική ποικιλότητα, και ως. εκ τούτου, έχουν δεσμευτεί στο μακροπρόθεσμο στρατηγικό όραμα, το οποίο εγκρίθηκε κατά τη δέκατη σύνοδο της διάσκεψης των μερών της λόγω σύμβασης στις 18-29 Οκτωβρίου 2010 με την απόφαση X/2 — Στρατηγικό σχέδιο για τη βιοποικιλότητα 2011-2020, βάσει του οποίου, έως το 2050, η βιοποικιλότητα θα αναγνωρίζεται ως αξία, θα διατηρείται, θα αποκαθίσταται και θα χρησιμοποιείται συνετά, με τη διατήρηση των οικοσυστημικών υπηρεσιών, με τη διαφύλαξη ενός υγιούς πλανήτη και με την παροχή οφελών απαραίτητων για όλους τους ανθρώπους.

Το παγκόσμιο πλαίσιο για τη βιοποικιλότητα, το οποίο εγκρίθηκε κατά τη δέκατη πέμπτη σύνοδο της διάσκεψης των μερών της σύμβασης για τη βιολογική ποικιλότητα στις 7-19 Δεκεμβρίου 2022, καθορίζει παγκόσμιους, προσανατολισμένους στη δράση στόχους με σκοπό την επείγουσα ανάληψη δράσης κατά τη δεκαετία έως το 2030.  Ο στόχος 1 συνίσταται στο να διασφαλιστεί ότι όλες οι περιοχές υπόκεινται σε συμμετοχικό, ολοκληρωμένο χωρικό σχεδιασμό που περιλαμβάνει τη βιοποικιλότητα και/ή σε αποτελεσματικές διαδικασίες διαχείρισης που λαμβάνουν υπόψη τις αλλαγές χρήσης γης και θάλασσας· να μειωθεί η απώλεια περιοχών υψηλής σημασίας για τη βιοποικιλότητα, συμπεριλαμβανομένων των οικοσυστημάτων υψηλής οικολογικής ακεραιότητας, σχεδόν στο μηδέν έως το 2030, με παράλληλο σεβασμό των δικαιωμάτων των αυτοχθόνων πληθυσμών και των τοπικών κοινοτήτων, όπως ορίζονται στη Διακήρυξη των Ηνωμένων Εθνών για τα Δικαιώματα των Αυτοχθόνων Λαών.  Ο στόχος 2 συνίσταται στο να εξασφαλιστεί ότι, έως το 2030, τουλάχιστον το 30 % των περιοχών των υποβαθμισμένων χερσαίων, θαλάσσιων και παράκτιων οικοσυστημάτων και των οικοσυστημάτων εσωτερικών υδάτων θα βρίσκονται υπό αποτελεσματική αποκατάσταση, ώστε να ενισχυθούν η βιοποικιλότητα και οι οικοσυστημικές λειτουργίες και υπηρεσίες, καθώς και η οικολογική ακεραιότητα και συνδεσιμότητα.  Ο στόχος 11 συνίσταται στο να αποκατασταθεί, να διατηρηθεί και να ενισχυθεί η προσφορά της φύσης στον άνθρωπο, συμπεριλαμβανομένων των οικοσυστημικών λειτουργιών και υπηρεσιών, όπως η κανονιστική ρύθμιση του αέρα, των υδάτων και του κλίματος, η υγεία του εδάφους, η επικονίαση και η μείωση του κινδύνου εκδήλωσης ασθενειών, καθώς και η προστασία από φυσικούς κινδύνους και καταστροφές, μέσω λύσεων που βασίζονται στη φύση και/ή προσεγγίσεων με βάση το οικοσύστημα, προς όφελος όλων των ανθρώπων και της φύσης. Με το παγκόσμιο πλαίσιο για τη βιοποικιλότητα θα μπορέσει να σημειωθεί πρόοδος προς την επίτευξη των προσανατολισμένων στα αποτελέσματα στόχων για το 2050.

Οι Στόχοι Βιώσιμης Ανάπτυξης των Ηνωμένων Εθνών, και ειδικότερα οι στόχοι 14.2, 15.1, 15.2 και 15.3, αναφέρονται στην ανάγκη διασφάλισης της διατήρησης, αποκατάστασης και βιώσιμης χρήσης των χερσαίων και εσωτερικών οικοσυστημάτων γλυκών υδάτων και των συναφών υπηρεσιών, ιδίως των δασών, των υγροτόπων, των βουνών και των ξηρών εκτάσεων.   Τι,μεταξύ άλλων,προβλέπει ο κανονισμός

   Ο  κανονισμός θεσπίζει κανόνες που συμβάλλουν στα εξής:

α)	στη μακροπρόθεσμη και βιώσιμη ανάκαμψη της βιοποικιλότητας και της ανθεκτικότητας των οικοσυστημάτων σε όλες τις χερσαίες και θαλάσσιες περιοχές των κρατών μελών μέσω της αποκατάστασης των υποβαθμισμένων οικοσυστημάτων·

β)	στην επίτευξη των πρωταρχικών στόχων της Ένωσης όσον αφορά τον μετριασμό της κλιματικής αλλαγής, την προσαρμογή στην κλιματική αλλαγή και την ουδετερότητα ως προς την υποβάθμιση της γης·

γ)	στην ενίσχυση της επισιτιστικής ασφάλειας·

δ)	στην εκπλήρωση των διεθνών δεσμεύσεων της Ένωσης.

2.   Με τον παρόντα κανονισμό θεσπίζεται πλαίσιο εντός του οποίου τα κράτη μέλη θέτουν σε εφαρμογή αποτελεσματικά μέτρα αποκατάστασης βάσει περιοχής με σκοπό να καλύπτουν από κοινού, ως ενωσιακό στόχο, για το σύνολο των περιοχών και των οικοσυστημάτων που εμπίπτουν στο πεδίο εφαρμογής του παρόντος κανονισμού τουλάχιστον το 20 % των χερσαίων και τουλάχιστον το 20 % των θαλάσσιων περιοχών έως το 2030, και το σύνολο των οικοσυστημάτων που χρήζουν αποκατάστασης έως το 2050.

Γεωγραφικό πεδίο εφαρμογής

Ο  κανονισμός εφαρμόζεται στα οικοσυστήματα που αναφέρονται στα άρθρα 4 έως 12:

α)	Στο έδαφος των κρατών μελών·

β)	στα παράκτια ύδατα, όπως ορίζονται στο άρθρο 2 σημείο (7) της οδηγίας 2000/60/ΕΚ, των κρατών μελών, στον θαλάσσιο βυθό τους ή στο υπέδαφός τους·

γ)

στα ύδατα, τον θαλάσσιο βυθό ή το υπέδαφος στη θαλάσσια πλευρά της γραμμής βάσης από την οποία υπολογίζονται τα χωρικά ύδατα κράτους μέλους, έως τα όρια της περιοχής όπου ένα κράτος μέλος έχει ή ασκεί κυριαρχικά δικαιώματα ή δικαιοδοσία, σύμφωνα με τη σύμβαση των Ηνωμένων Εθνών του 1982 για το Δίκαιο της Θάλασσας .

Ο  κανονισμός εφαρμόζεται μόνο στα οικοσυστήματα που βρίσκονται στο ευρωπαϊκό έδαφος των κρατών μελών στα οποία εφαρμόζονται οι Συνθήκες.