Ανοιγμα Εκκλησιών και άνοιγμα εστίασης:Το χωριό, δεν αντικαθίσταται, αλλά, ωραίος ο συνδυασμός. Καλός.

Δημοσιευμένο:3.27μμ

Αλλο κλίμα με τα νέα μέτρα. Eντός, αλλά μύρισε Πασχαλιά!

ΜαρίναΚουρμπέλα -pelazkarabo@gmail.com -  26 Απριλίου, 2021,3.17μμ ( τροποπ: 3΄27μμ

Η χθεσινή μέρα ήταν διαφορετική. Με κορονοιό, αλλά χωρίς κορονοιού κλίμα.Με τα καταστήματα ανοιχτά. Αλλά και τις Εκκλησίες με κόσμο.Το πρωί στη Θεια λειτουργία – μερικές εκκλησίεςΧ2- αλλά και το απόγευμα, στην ακολουθία του Νυμφίου. Με τα βιβλιαράκια οι περισσότεροι, και ψάλλοντας, όλοι: Ιδού ο Νυμφίος έρχεται!

Ετσι, φαίνεται να συνεχιστεί, η εβδομάδα, εως την Ανάσταση και μετά, με το άνοιγμα των καταστημάτων εστίασης.

Μπορεί να μην αντικαθίσταται το χωριό, και δεν αντικαθίσταται, αλλά το μέτρο, άνοιγμα Εκκλησιών και αμέσως , μετά των καταστημάτων εστίασης, είναι ένας καλός συνδυασμός.

Αλλαξε το κλίμα. Στον πεζόδρομο, παρεούλες μετρούσαν πόσες ημέρες κάθονται από τη δουλειά, Αλλοι μιλούσαν για το κοκορέτσι, πως το φτιάχνουν, τι, πότε, και άλλα τέτοια, Αυτές οι καθημερινές έννοιες, η πρώτη μορφή της ζωής.

 Στα καφενείο της γειτονιάς, έπλεναν καρέκλες, τραπέζια, ενώ μερικοί, μάλλον μόνιμοι πελάτες ζητούσαν να ενημερωθούν, πότε, ποια, ακριβώς ώρα θα ανοίξει.

Στο λεωφορείο, όλες οι θέσεις γεμάτες, χωρίς κανείς να διαμαρτύρεται γιατί απαγορεύεται, και οι κουβεντούλες σύννεφο. Έσκασα, έλεγε μια φιλεναδούλα στην άλλη. Να κάνω και τούτο, να κάνω και το άλλο, και ακόμη έχω του κόσμου τις δουλειές . Τίποτα. Πως είναι όταν μέσα μας χοροπηδάμε από χαρά, και φτιάχνουμε προβλήματα για να την αντέξουμε; Αυτό μου θύμιζαν οι συνομιλούσες φιλεναδούλες, Τι ωραία! Τι ωραία και για μένα, που το έζησα, ακουγοντάς το.

Υπήρχε, όμως και πρόβλημα. Μία κυρία μιλούσε για το καρότσι που το άφησε στη γωνία κάποιου καταστήματος και προχώρησε να ψωνίσει. Όταν έφτασε στο ταμείο, αντιλήφθηκε πως το καρότσι δεν ήταν ‘όπως το ‘άφησε. Το είχαν ανοίξει, αφαίρεσαν κάποια πράγματα από το πάνω μέρος και την απόδειξη. Εχει ξανασυμβεί, έλεγε. Σε αποστολή. Φέρνουν τα πράγματα, χωρίς την απόδειξη, την οποία κρατάει  το κατάστημα, που πλειρώνω, και γράφει τη διεύθυνση. Τη ζητάω και τη φέρνουν. Ο άνθρωπος που κάνει τη μεταφορά, είπε μία φορά, πως παράπεσε στο κατάστημα, την άλλη, πως την ξέχασε στο αυτοκίνητο. Σήμερα, πήραν την απόδειξη από το καρότσι, Δεν ήταν πάνω, πάνω. Λες, να είναι ο άνθρωπος που εξαφανίζει τα γράμματα και τους λογαριασμούς που μου στέλνουν;

Στη συζήτηση πήρε μέρος και Τρίτη κυρία με παρόμοιες καταστάσεις. Κάπου εκεί, έχασα τη συνέχεια, η σταμάτησαν,

Άλλη μέρα η χθεσινή, πάντως. Διαφορετική. Με κορονοιό, αλλά χωρίς κορονοιού κλίμα!