Οι ιστορίες που παρουσιάζονται από τις ταινίες αυτές αναφέρονται σε. Ι πρώην συνοριοφύλακες που θυμούνται την εποχή του Σιδηρού Παραπετάσματος. Σχετικά με νέους Ευρωπαίους από την Πολωνία, τη Λετονία και την Ιταλία, οι οποίοι, σε αναζήτηση ευτυχίας, έμειναν σε καταφύγιο έκτακτης ανάγκης στο Βερολίνο. Σχετικά με τους πρόσφυγες που δεν χάνουν ποτέ την ελπίδα τους όταν βρίσκονται στον καταυλισμό τους. Σχετικά με τις γυναίκες που αγωνίζονται για ίσες ευκαιρίες και τα παιδιά που ονειρεύονται τον μεγάλο υπαίθριο χώρο κατά τη διάρκεια ενός καλοκαιριού καραντίνας του κορονοϊού. Οι ιστορίες είναι τόσο διαφορετικές όσο οι νεαροί σκηνοθέτες που ήρθαν μαζί τους — μερικές φορές αφηρημένοι και υποδειγματικοί, ενίοτε αθόρυβοι και αναζητούντες, μερικές φορές συρρικνούμενοι και απτοί — αλλά πάντοτε αγγίζουν.
Πώς βλέπουν οι νέοι την ενωμένη Ευρώπη μας; Τι εκτιμούν και ποιες είναι οι επικρίσεις τους; Ποια θέματα είναι αγαπημένα στις καρδιές των κινηματογραφιστών;
Η εκδήλωση, «Η Ευρώπη στον κινηματογράφο». Χρηματοδοτήθηκε από το γερμανικό Ομοσπονδιακό Υπουργείο Εξωτερικών, την Deutsche Filmakademie Produktion και τον γερμανικό φορέα που παράγει ετήσιες τελετές απονομής βραβείων και στηρίζει τοπικούς κινηματογραφιστές, Ξεκίνησε στα τέλη του 2019 έναν σύντομο διαγωνισμό ταινιών για μαθητές σε γερμανόφωνες κινηματογραφικές σχολές και για ελεύθερους επαγγελματίες, για να τιμήσει τη γερμανική Προεδρία του Συμβουλίου της ΕΕ.
«Με αυτόν τον διαγωνισμό, θέλουμε να προωθήσουμε τον διάλογο για την Ευρώπη και να ευαισθητοποιήσουμε το ευρωπαϊκό κοινό για το θέμα αυτό», δηλώνει η Claudia Loewe, παραγωγός και επικεφαλής της Deutschen Filmakademie Produktion στο Βερολίνο. «Το μέσο κινηματογράφου είναι ιδιαίτερα κατάλληλο γι’ αυτό, επειδή είναι τόσο έντονο και ποικιλόμορφο και επειδή μετακινεί πολλούς ανθρώπους.»
Υποβλήθηκαν πενήντα πέντε έννοιες από 11 πανεπιστήμια και τέσσερις ανεξάρτητους σκηνοθέτες. Δώδεκα επελέγησαν από κριτική επιτροπή κύρους της Deutsche Filmakademie. Το φθινόπωρο του 2020 — λίγους μήνες αργότερα από ό, τι είχε προγραμματιστεί λόγω της πανδημίας COVID-19 — ξεκίνησε η κινηματογράφηση. Η Ευρώπη στον κινηματογράφο σχεδιάστηκε αρχικά ως διασυνοριακό έργο. Οι ταινίες προορίζονταν να παραχθούν σε συνεργασία με ομάδες από την Πορτογαλία και τη Σλοβενία ειδικότερα, δεδομένου ότι η Γερμανία συνεργάζεται στενά με τις δύο χώρες στο πλαίσιο της τριάδας των Προεδριών της ΕΕ. Ωστόσο, αυτό ήταν σχεδόν αδύνατο λόγω της πανδημίας.
«Ήταν πολύ συναρπαστικό για εμάς να βλέπουμε ότι πολλές έννοιες περιστρέφονται γύρω από τρία θέματα», λέει ο Loewe.
Πρώτον, τα σύνορα στην Ευρώπη. Πόσα άτομα θεωρούμε μια Ευρώπη χωρίς σύνορα ως δεδομένο και πού κινδυνεύουν να επανεμφανιστούν τα σύνορα;
Δεύτερον, προβληματισμός σχετικά με το θέμα της «Ευρώπης του Fortress». Πολλοί από τους κινηματογραφιστές εξέτασαν με κριτικό πνεύμα πόσο προνομιούχοι είναι οι Ευρωπαίοι. Τι σημαίνει αυτό, πώς θα πρέπει να αντιμετωπίσουμε το πρόβλημα αυτό και σε ποιο βαθμό αυτό μας τυφλώνει στην ανισότητα και στον αποκλεισμό στην ίδια την Ευρώπη;
Τρίτον, ο ευρωπαϊκός φεμινισμός. Υπάρχει και τι ακριβώς εννοεί; Στο τέλος της ημέρας, η κατάσταση των γυναικών διαφέρει σημαντικά από χώρα σε χώρα στην Ευρώπη.
«Όλες οι ταινίες χαρακτηρίζονται από φιλοευρωπαϊκή στάση», εξηγεί η Moana Doll, από τους συντονιστές του σχεδίου της Deutsche Filmakademie. Είναι προφανές,επισημαίνει, ότι οι κινηματογραφιστές θεωρουν, ότι είναι προνόμιο να είσαι Ευρωπαίος. Ωστόσο, ταυτόχρονα, εξετάζουν με ιδιαίτερη κριτικό πνεύμα την Ευρώπη. Πιστεύω ότι αυτό αφορά την πεποίθηση ότι χρειαζόμαστε ακριβώς αυτή την κριτική άποψη της ενωμένης μας Ευρώπης εάν θέλουμε να διαφυλάξουμε τα επιτεύγματά της.
Mπορείτε να παρακολουθήσετε τις ταινίες στο: alleskino.de,από τις 4 Δεκεμβρίου
Δημοσιεύτηκε στο:pelazkarabo.blogspot.com - επιτρέπεται η αναδημοσίευση, με αναφορά της πηγής
δ
ΔΔ
