Tι κάνουμε, όταν μας γεμίζει θλίψη η απουσία αγαπημένων προσώπων που έφυγαν;
pelazkarabo@gmail.com και ellinida.plus@yahoo.gr-Σάββατο,31 Οκτωβρίου 2020,1.47μμ
Ρώτησαν μια μέρα τη Θειά Ορμήνεια, τι κάνουμε, όταν μας γεμίζει θλίψη η απουσία αγαπημένων προσώπων που έφυγαν από τη ζωή αυτή.
Δάκρυσε. Θα πω, πως αντιμετώπισα την απουσία της Μητέρα μου, μιας μοναδικής Μανούλας! Τις πρώτες μέρες δεν ήθελα να μιλάω για τα αισθήματα που μου προκάλεσε το γεγονός. Αυτό δεν άλλαξε, σχεδόν καθόλου. Μετά, άρχισα να σκέφτομαι τις όμορφες μέρες που περάσαμε, και ένοιωθα χαρούμενη. Το ίδιο νοιώθω, κάθε φορά που το σκέφτομαι. Δόξα τω ΘΕΩ, λέω, που μας αξίωσε να ζήσουμε τέτοιες ωραίες μέρες! Που μας χάρισε τέτοιους γονείς! Αν συναντήσω μερικούς ανθρώπους που ζήσαμε παρέα τέτοιες μέρες με αστεία, και χορούς , και τέτοια, γελάμε και χοροπηδάμε! Θυμόσαστε αυτό, το άλλο, εκείνο. πω. πωωωω! Τι ωραία που ήταν!
Και αυτοί που έφυγαν;
Νοιώθω ότι δεν έχουν φύγει. Είναι στην αγάπη μου. Τους τιμώ, και κάνω κάτι, ότι μπορώ, στο ονομά τους. Οι Αγιοι Πατέρες λένε, ότι εμείς δε τους βλέπουμε, εκεί που είναι. αλλά αυτοί μας βλέπουν. Αν κλαίμε, λυπούνται.
Δε λες, τι κρίμα που οι ωραίες μέρες πέρασαν, που ο χρόνος περνάει και τα καλά έφυγαν;
Αν μαυρίζουμε την ψυχή μας, δε ζούμε τις άλλες, ωραίες που έρχονται, και δε βοηθάνε να αντιμετωπίζουμε τις δύσκολες. Οσο για το χρόνο, δεν ασχολούμαστε μαζί του. Μας ξεπερνάει. Τον αξιοποιούμε, και τον αντιμετωπίζουμε με Ζωή!
Μπορούμε να αντιμετωπίσουμε το χρόνο; Να μη γερνάμε;
Ναί! Ενεργώντας.
Μόνο με την ενέργεια αντιμετωπίζεται ο χρόνος.
Δημοσιεύτηκε στο:pelazkarabo.blogspot.com (αποτελεί διαδοχή και συνέχεια του blog:marina anastas kourbela) Επιτρέπεται η αναδημοσίευση, με αναφορά της πηγής
,
