Ποιός θα είναι ο πρώτος τομέας με μηδενικές καθαρές εκπομπές αερίων του θερμοκηπίου;
Πορεία από το 2030 έως το 2050 για την επίτευξη κλιματικής ουδετερότητας
Μαρινα Κουρμπέλα - pelazkarabo@gmail.com – Πέμπτη, 24 Σεπτεμβρίου 2020. 1.37μμ
Με την πάροδο του χρόνου, η Επιτροπή θεωρεί ότι θα υπάρξει σαφές όφελος από τη δημιουργία ενός τομέα γεωργίας, δασοκομίας και χρήσης γης, με χωριστό ειδικό πλαίσιο πολιτικής που να καλύπτει όλες τις εκπομπές και απορροφήσεις από τους τομείς αυτούς, ο οποίος θα καταστεί ο πρώτος τομέας με μηδενικές καθαρές εκπομπές αερίων του θερμοκηπίου
Στη συνέχεια, ο τομέας αυτός, θα αποδίδει απορροφήσεις άνθρακα για την αντιστάθμιση των εναπομενουσών εκπομπών από άλλους τομείς μέσω ενός ισχυρού συστήματος πιστοποίησης της απορρόφησης άνθρακα
Αυτό θα αποτελέσει την αφετηρία της πορείας από το 2030 έως το 2050 για την επίτευξη κλιματικής ουδετερότητας και θα επιτρέψει την παρακολούθηση της προόδου προς μηδενικές καθαρές εκπομπές αερίων του θερμοκηπίου έως το 2050 με πλήρως συνεκτικό τρόπο. Πρέπει να τεθούν αντίστοιχοι στόχοι στον κανονισμό για τον επιμερισμό των προσπαθειών και στο πλαίσιο του ΣΕΔΕ της ΕΕ, ώστε να διασφαλιστεί ότι, συνολικά, θα επιτευχθεί τουλάχιστον ο στόχος μείωσης των εκπομπών αερίων του θερμοκηπίου κατά 55 % στο σύνολο της οικονομίας μέχρι το 2030.
Ο κανονισμός για τη χρήση γης, την αλλαγή χρήσης γης και τη δασοκομία απαιτεί επί του παρόντος από τα κράτη μέλη της ΕΕ να διατηρούν τις φυσικές τους καταβόθρες άνθρακα σύμφωνα με τις υφιστάμενες πρακτικές χρήσης γης. Καλύπτει τις δραστηριότητες τόσο του δασικού όσο και του γεωργικού τομέα.
Με την πάροδο του χρόνου, ο τομέας αυτός θα πρέπει να συνεισφέρει περισσότερο. Η τάση μείωσης της καταβόθρας άνθρακα, που παρατηρείται, πρέπει να σταματήσει και να αντιστραφεί.
Η στρατηγική για τη βιοποικιλότητα, η στρατηγική «από το αγρόκτημα στο πιάτο», η σχεδιαζόμενη δασική στρατηγική, το σχέδιο αποκατάστασης της φύσης της ΕΕ και η νέα στρατηγική προσαρμογής θα θέσουν σε εφαρμογή ισχυρές πολιτικές για την προστασία και την ενίσχυση της φυσικής καταβόθρας και της ανθεκτικότητας των δασών της ΕΕ στην κλιματική αλλαγή, την αποκατάσταση υποβαθμισμένων εδαφών και οικοσυστημάτων, την επανύγρανση υγροβιοτόπων και την προώθηση της βιοοικονομίας, συμπεριλαμβανομένης της χρήσης βιώσιμων προϊόντων υλοτομίας, με πλήρη σεβασμό στις αρχές της οικολογίας που προάγουν τη βιοποικιλότητα.
Ο τομέας θα πρέπει να εξασφαλίσει την παροχή τροφίμων, ζωοτροφών και πρώτων υλών για τον αυξανόμενο παγκόσμιο πληθυσμό σε μια κλιματικά ουδέτερη οικονομία. Υπάρχουν ισχυρές συνέργειες και συμβιβασμοί με πτυχές της βιοποικιλότητας. Η περαιτέρω πορεία θα πρέπει να ακολουθήσει μια κατεύθυνση προς την αύξηση της χρήσης βιομάζας που παράγεται με βιώσιμο τρόπο και την ελαχιστοποίηση της χρήσης ολόκληρων δένδρων και καλλιεργειών με βάση τρόφιμα και ζωοτροφές για την παραγωγή ενέργειας. Η αντιμετώπιση αυτού του ζητήματος περιλαμβάνει επανεξέταση και αναθεώρηση, κατά περίπτωση, των κριτηρίων αειφορίας της βιομάζας στην οδηγία για τις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας, τα οποία χρησιμοποιούνται επίσης στο Σύστημα Εμπορίας Δικαιωμάτων Εκπομπών - ΣΕΔΕ της ΕΕ, μετά την εν εξελίξει αξιολόγηση της προσφοράς και ζήτησης βιομάζας από την ΕΕ και παγκοσμίως, καθώς και της σχετικής βιωσιμότητας, από την Επιτροπή.
Οι πτυχές που σχετίζονται με τη βιομάζα θα πρέπει να αξιολογούνται με τρόπο συνεκτικό προς άλλες πρωτοβουλίες για τα καύσιμα, π.χ. την οδηγία για τις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας, την οδηγία για την ποιότητα των καυσίμων και τις επικείμενες πρωτοβουλίες για την προώθηση των βιώσιμων αεροπορικών και ναυτιλιακών καυσίμων. Μια πολιτική καυσίμων που θα συνάδει με τη συνολική πολιτική για το κλίμα και την ενέργεια θα είναι ουσιαστικής σημασίας για τους τομείς που αντιμετωπίζουν δυσκολίες στη μείωση των εκπομπών, είτε πρόκειται για την παραγωγή βιοαερίου και βιοκαυσίμων είτε για το υδρογόνο ή τα ηλεκτρονικά καύσιμα.
Ο τομέας της χρήσης γης, της αλλαγής χρήσης γης και της δασοκομίας απορροφά σήμερα περισσότερο CO2, αποθηκεύοντάς το σε μορφή βιομάζας ή άνθρακα του εδάφους, απ’ ό,τι απελευθερώνει στην ατμόσφαιρα. Η καταβόθρα αυτή, πρέπει να διατηρηθεί ή και να ενισχυθεί, ώστε τυχόν εναπομένουσες εκπομπές στην οικονομία να αντισταθμιστούν από απορροφήσεις διοξειδίου του άνθρακα και να επιτευχθούν μηδενικές καθαρές εκπομπές αερίων του θερμοκηπίου έως το 2050. Η αυξημένη ευελιξία μεταξύ του κανονισμού για τη χρήση γης, την αλλαγή χρήσης γης και τη δασοκομία και του κανονισμού για τον επιμερισμό των προσπαθειών θα μπορούσε να αποτελέσει έναν τρόπο ενίσχυσης των κινήτρων για τις απορροφήσεις στον ίδιο τον τομέα της χρήσης γης.
Η αύξηση του επιπέδου φιλοδοξίας στον τομέα της χρήσης γης, της αλλαγής χρήσης γης και της δασοκομίας, πέραν των σημερινών απαιτήσεων, πρέπει να αξιολογηθεί προσεκτικά, δεδομένης της ανομοιογένειας στην κατάσταση που επικρατεί στα διάφορα κράτη μέλη. Στο σημείο αυτό θα βοηθήσει η λεπτομερής ανάλυση και η εκπόνηση πολιτικών για την εφαρμογή των στρατηγικών για τη βιοποικιλότητα και τη δασοκομία, οι οποίες θα προωθήσουν κατ’ αρχήν ορισμένες από τις πρόσθετες δράσεις για τη μείωση των εκπομπών στον τομέα αυτόν. Η Επιτροπή θα εξετάσει τις επιλογές αυτές κατά την υποβολή νομοθετικής πρότασης για την επικαιροποίηση του κανονισμού για τη χρήση γης, την αλλαγή χρήσης γης και τη δασοκομία και του κανονισμού για τον επιμερισμό των προσπαθειών, το ερχόμενο έτος.
Παροχή κινήτρων στου; γεωργούς – Προς μια ανθρακοδεσμευτική γεωργία
Για να πραγματοποιηθούν οι απορροφήσεις στην πράξη, πρέπει να δοθούν κίνητρα απευθείας σε μεμονωμένους γεωργούς ή διαχειριστές δασών ώστε να αυξηθεί η κατακράτηση άνθρακα στη γη ή στα δάση τους. Επί του παρόντος, αυτό εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό από τη δράση των κρατών μελών, αλλά η ανθρακοδεσμευτική γεωργία και η πιστοποίηση των απορροφήσεων άνθρακα θα πρέπει να αρχίσουν να χρησιμοποιούνται ολοένα περισσότερο έως το 2030.
Ένα περαιτέρω βήμα για την ενίσχυση των απορροφήσεων θα μπορούσε να είναι η ενσωμάτωση των εκπομπών αερίων του θερμοκηπίου εκτός του CO2 από τη γεωργία στον τομέα της χρήσης γης, της αλλαγής χρήσης γης και της δασοκομίας, καθώς και η δημιουργία ενός νέου ρυθμιζόμενου τομέα που θα καλύπτει τη γεωργία, τη δασοκομία και τη χρήση γης. Ένας τέτοιος τομέας θα μπορούσε να καταστεί κλιματικά ουδέτερος πολύ γρήγορα, μέχρι το 2035 περίπου, με οικονομικά αποδοτικό τρόπο και, στη συνέχεια, να αποδώσει μεγαλύτερες απορροφήσεις απ’ ό,τι εκπομπές αερίων του θερμοκηπίου. Αυτό θα απαιτούσε μια καινοτόμο προσέγγιση πολιτικής, η οποία:
i) θα καθόριζε εθνικούς και υποτομεακούς στόχους και δείκτες αναφοράς,
ii) θα δημιουργούσε ευελιξία σε ολόκληρη την ΕΕ, εξασφαλίζοντας οικονομικώς αποδοτικά κίνητρα και κινητοποιώντας τους αναγκαίους χρηματοδοτικούς πόρους, και iii) θα ανέπτυσσε συστήματα πιστοποίησης των απορροφήσεων άνθρακα. Μια πρωτοβουλία της ΕΕ για την ανθρακοδεσμευτική γεωργία στο πλαίσιο του συμφώνου για το κλίμα θα επιδείξει και θα προωθήσει τέτοια νέα επιχειρηματικά μοντέλα.
.
Δημοσιεύτηκε :pelazkarabo.blogspot.com
